Σε πολυ μικρη ηλικια φοβομουν τα γηρατεια.Με τρομαζαν τα ρυτιδιασμενα προσωπα.Οι αλλαγες στο σωμα,η χρηση μπαστουνιου και ολα αυτα που οδηγουν σε ενα τελος.
Θυμαμαι εκλαιγα γοερα και εκλιπαρουσα να μην γερασω.
Σιγα σιγα ξεπεραστηκε αυτος ο φοβος.Τον διαδεχτηκε η αγωνια για το τι γινεται μετα που πεθαινουμε.
Δεν μπορει να χανομαστε.Ειναι αδυνατον αυτη η ψυχη να εξαφανιζεται.
Βιβλια των βιβλιων.Αποψεις ,σεμιναρια,ειδικοι επι του θεματος ,μετενσαρκωσεις ,καρμα αναδρομες.Με οδηγησαν ολα αυτα σε μια σιγουρια οτι ενταξει δεν θα χαθω.Ηθελα να το πιστευω.Ηθελα να με κανει να νιωθω ηρεμια και γαληνη.
Τωρα αυτη την στιγμη που σας γραφω ,ειμαι απολυτως σιγουρη οτι δεν υπαρχει τιποτα περα απο το απολυτο μηδεν.Τωρα ειμαι πραγματικα ελευθερη.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
45 σχόλια:
να σου πω..ουτε εγω μπορω να φανταστω την ψυχη μου να περιπλαναται..
αλλα βεβαια ποιος ξερει;ποιο; μπορει να πει με σιγουρια;
αλλωστε τι μας νοιαζει;το τωρα κ το εδω μετραει..
φιλια
Η φυση βαζει ωρισμενους κανονες τους οποιους τα ζωα και τα φυτα δεν τους παραβαινουν, μόνο οι ανθρωποι με τα ολεθρια αποτελεσματα για το περιβαλλον για να πω μια απο τις αρνητικες επιπτωσεις.
Η πιστη σε κατι ανωτερο-οτιδηποτε ειναι αυτο- βαζει κανονες και στον ανθρωπο, ας ειναι και ουτοπια. Μια χρησιμη, πολυτιμη, ποιοτικη ουτοπια κατα την αποψη μου.
Η πιστη στα ανωτερα ιδανικα μας, ας ειναι διαφορετικα, οδηγει πρωτα στην ελευθερια μας και μετα στην ευτυχια μας. Σκετη η ελευθερια δεν αρκει.
Η πιστη σου σε κατι, που μπορει να ειναι αληθινο ή οχι, σε οδηγησε στο συμπερασμα σου. Θα ξεχωρισεις αν η πιστη σου ειναι αληθινη αμα σε οδηγησει και στην ευτυχια. Γιατι οπως η ελευθερια, ετσι και η ευτυχια πιστευοντας καπου (εστω στον ανθρωπο) κατακτιεται ευκολα.
Δεν μπορώ να ξέρω αν αυτό που λες:"ειμαι απολυτως σιγουρη οτι δεν υπαρχει τιποτα περα απο το απολυτο μηδεν" είναι σωστό ή λάθος...
Αυτό όμως που έχει σημασία είναι ότι σε κάνει να νοιώθεις ελέυθερη! Άρα για σένα είναι ΚΑΛΟ!
Ίσως η τωρινή μας ζωη να ειναι ενα είδους κύηση και ο θάνατος η γέννα. Και όπως τα νεογέννητα, η ψυχή να μην θυμάται οτι ήταν κάποτε σε σώμα...
Ίσως και τότε να αναρωτιόμαστε "μετά που θα πάμε;".
Πώς είσαι τόσο σίγουρη ;))
Φεγγαραγκαλιες
-----------------
Εγω ηθελα την ψυχη μου να μην χαθει.Το πιστευα αυτο.Ομως ας ζησουμε με ηρεμια το τωρα και αν συμβει οτιδηποτε,που ξερεις μπορει να μας αγκαλιασει το φεγγαρι.
Vagnes
-------
Mα σιγουρα αν δεν πιστευαμε σε αυτο που ο καθενας χρειαζεται για να κρατηθει ,θα τα ειχαμε διαλυσει ολα.Δεν ειναι ουτοπια οταν αυτη η σκεψη σε κατι ανωτερο σε οδηγει σε καλυτερα μονοπατια.Σε κανει να ζεις γαληνια και να αποδεχεσαι τους διπλα σου με περισσοτερη αγαπη .
Ισως ο φοβος του θανατου ,οχι για μενα ,αλλα για τους διπλα μου και η αβεβαιοτητα για το αυριο,οχι η υλικη αλλα η αδυναμια που θα φερει ο χρονος ηταν και ειναι αυτα που με τρομαζουν.
Το τερας της αμαθειας
----------------------
Οχι ,δεν ειναι τιποτα σωστο η λαθος.Απλως τωρα με εξυπηρετει να πιστευω αυτο το πραγμα.
Halinaria
-------------
Πολλα ερωτηματικα αναπαντητα.Ισως οταν βρεθουμε καπου αλλου ,να ανταλλομε τις αποψεις μας μεσω ουρανιων μπλογκ.
Caesar
----------
Kαθολου μα καθολου δεν ειμαι σιγουρη.Απλως κουραστηκα ολα αυτα τα χρονια να ψαχνω απαντησεις για ερωτηματικα που πιθανον να μην υπαρχουν για αλλους ανθρωπους.
Τοτε φοβομουν πολυ.Τωρα ακολουθω μια πορεια που δεν με αγχωνει που θα με οδηγησει.
Επίσης με τρομάζουν τα γηρατειά.
Όπως και ο θάνατος, περισσότερο με ποιόν τρόπο θα έρθει.
Για το μετά; Προσωπικά θα ήθελα να ξαναζήσω... κάπου.
Ουφ ψυχοπλακώθηκα τώρα.
Δυνατή σκέψη και πάρα πολύ όμορφα δοσμένη.
Despinak
-----------
λενε οτι μπορουμε σαν ψυχες να επιλεξουμε τον τοπο που θα θελαμε να βρεθουμε.Εγω παντως θα διαλεξω τροπικα μερη.Λες και τοτε να μπορω να σου γραφω;
Κουκος
-------------
Σε ευχαριστω πολυ γιαυτο που λες.
Σαν πουλι μηπως διαισθανεσαι κατι που εμεις οι ανθρωποι δεν μπορουμε να δουμε;
Δεν με νοιάζει και πολύ πως θα είμαι όταν θα γεράσω, βασικά εύχομαι γερός να είμαι να γεράσω, και ακόμα περισσότερο δεν με απασχολεί τι συμβαινει μετά τον θάνατο. Γενικά προτιμώ να ζω το εδώ και τώρα όσο πιο έντονα γίνεται. Την πίστη σε αυτό την ανώτερη δύναμη δεν την έχω (και δεν θυμάμαι να την είχα και ποτέ), και απλά πιστεύω ότι ανάλογα με τις εμπειρίες μας χτίζουμε μια κοσμοθεωρεία που μας βολεύει. Αν αυτό που δημιούργησες στο μυαλό σου σε κάνει πιο ήρεμη και χαρούμενη τότε είσαι σε σωστό δρόμο. Καλή εβδομάδα λικεράκι!
Γειάσου καλό μας λικεράκι...έχεις δίκιο να αναρωτιέσαι πάνω σε όλα αυτά...αυτά τα πολύ σημαντικά ερωτήματα βασανίζουν το μυαλό του ανθρώπου ίσως και από καταβολής κόσμου...από τα πολύ αρχαιότερα χρόνια οι άνθρωποι αναρωτιούνται για την υπαρξή τους...για το πως βρέθηκαν σε αυτό τον πλανήτη..για το τί γίνεται και πού πηγαίνουν όταν 'φέυγουν'από αυτή τη ζωή..αν υπάρχει κάτι άλλο μετά από αυτό που ζούμε,βλέπουμε,αισθανόμαστε εδώ που είμαστε τώρα..και αν ναί πώς και τί είναι αυτό το...'άλλο'που βρίσκεται αυτό....όλα αυτά απασχολούν τον άνθρωπο χρόνια ολόκληρα και ψάχνει να βρεί απαντήσεις πάνω σε αυτά...οι άνθρωποι έχουμε την καλή;; τύχη....να έχουμε αυτό που η επιστήμη της ψυχολογίας αποκαλεί-'συνείδηση'....και φυσικά και πολύ υψηλότερο I.Q από αυτό των ζώων και άλλων οργανισμών πάνω στη γή.......και επίσης να μπορούμε να διατυπώσουμε και κάποιες θεωρίες πάνω σε αυτά....πολλοί λένε ότι υπάρχει κάτι άλλο πολύ μακριά από εμάς...και ότι η ζωή (με όποια έννοια μπορεί να έχει αυτή η λέξη) δε σταματά εδώ....ότι συνεχίζεται με κάποια όμως άλλη εντελώς διαφορετική μορφή και κάπου αλλού..'και μένα με φόβιζε (από μικρή)και ακόμη με φοβίζει η ιδέα του θανάτου....με φοβίζει όμως σαν 'αποχωρισμός'(μπορεί να σου φανεί τελίως ηλίθιο αυτό)...αλλά με φοβίζει η ιδέα ότι θα αποχωριστώ τους ανθρώπους που αγαπώ....(τους γονείς μου,τους φίλους μου κ.α,κ.α)...ότι δεν θα μπορώ πιά να τους βλέπω,να τους μιλάω....ότι εγώ θα είμαι κάπου αλλού πολύ μακριά τους...κι αυτοί πολύ μακριά από μένα...για πάντα... είναι ηλίθιος φόβος αυτός;;; Με αγάπη,Αθανασία.
Εχω παρατηρήσει εδώ και χρόνια, ότι τέτοιου είδους σκέψεις, ή πιό γενικά, σκέψεις σε τέτοιο κλίμα προκύπτουν πιό συχνά λίγο πρίν, λίγο μετά, ή ακριβώς πάνω σε πανσέληνο.
Αύριο έχουμε πανσέληνο!
Ndn
-------
Δυστυχως ποιος ειναι ο σωστος δρομος κανεις δεν ξερει.Απλως μεταφερω τα ερωτηματικα μου για το αγνωστο, ποτε απο τα γηινα στα ουρανια, και ποτε απο τα ουρανια ,προσγειονομε αποτομα.
Αθανασια
-----------
Χρονια πολλα για την γιορτη σου.Να εισαι παντα χαρουμενη και ευτυχισμενη για την υπεροχη και πλουσια σε ευαισθησιες ψυχη σου.
Συμφωνω μαζι σου για τις φοβιες οσον αφορα τον αποχωρισμο απο τους αγαπημενους.Δεν ειναι ηλιθιες σκεψεις.Δυστυχως πολλες φορες συλαμβανω τον εαυτο μου να σηκωνει ενα τοιχο, ωστε να μην υπαρχει
διοδος σε αυτα, που αν χαθουν θα αφησουν συντριμμια.
Constantine
---------------
Oxι Constantine .Με την πανσεληνο ειναι σαν να ταξιδευω σε εναν κοσμο μαγικο.Ειναι εκπληκτικο το φως της σεληνης στην θαλασσα.Σαν να γεμιζει η ψυχη μου απο απιστευτη χαρα.
Παρολο το κρυο που εχει αποψε εκανα μια τεραστια βολτα στο παλιο λιμανι μονο και μονο για να απολαυσω αυτο το θεαμα.
Σε ζηλεύω για την βόλτα στα Χανιά σου...
Επειδή συνέδεσες τον φόβο των γηρατειών με μεταφυσικές ανησυχίες: αν το τέρμα είναι το απόλυτο μηδέν, τότε τα γηρατειά γίνονται ανυπόφορα, κατά τη γνώμη μου. Η Καζαντζάκειος ρήση ("δεν φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι λεύτερος") είναι βαθύτατα θεολογική γιατί, αν πηγαίνουμε ματά θάνατον σε φάση απόλυτης γνώσης/βεβαιότητας (το πιστεύω), τότε πράγματι δεν φοβόμαστε και δεν ελπίζουμε, ΖΟΥΜΕ!
Καλά νε περνάς!
Εντυπωσιακό το κείμενο σου γιατί εκφράζει τις φοβίες όλων μας.
'Οταν όμως καταφέρουμε να απελευθερωθούμε από αυτές ή να συμφιλιωθούμε με αυτές, τότε είμαστε πραγματικά ελευθεροι!Το έθεσες πάρα πολύ σωστά!
Καλημέρα λικεράκι μου:))
Κάποτε πίστευα πως όταν "φεύγουμε" τα πάντα χάνονται και τίποτα δεν υπάρχει πέρα από το απόλυτο μηδέν, όπως λες.
Οταν έχασα ένα πολύ αγαπημένο δικό μου πρόσωπο, άλλαξα γνώμη. Με κάνει δυστυχισμένη η σκέψη πως ποτέ πια δεν θα ξαναδώ αυτό το πρόσωπο, με παρηγορεί η ιδέα πως κάποτε θα ξανασυναντηθούμε, κι έτσι ΘΕΛΩ να πιστεύω πως δεν τελειώνουν τα πάντα "εκεί". Απλά θέλω να το πιστεύω.
Ομως ποιος μπορεί να ξέρει??
Πολλά φιλάκια:)
Εγώ από την άλλη δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχουμε τυχαία, χωρίς λόγο, χωρίς ένα σχέδιο βρε παιδί μου!
Αν περνάω καλά με τους συνανθρώπους μου, με υγεία, και γεράσω (πλήρη ημερών που λένε!) χωρίς να νοιώθω στέριση (σε λογικά πλαίσια πάντα) θα ...τον καλοδεχθώ τον χάρο!
Είναι αυτό που ειπώθηκε, πιστεύουμε ότι μας κάνει να νοιώθουμε καλύτερα.
Καλημέρα!
Τσοτσο
----------
Λες να αποκτησουμε την γνωση μετα θανατον;Λες τοτε πραγματικα να καταλαβουμε ολη αυτη η πορεια στην γη που οδηγει;Aς περιμενομε και θα δουμε.
Ελενα
---------
Με ηρεμουσε να πιστευω οτι δεν χανεται τιποτα.Ακομα και οι αγαπημενοι μας.Δεν ξερω γιατι τωρα τελευταια τα εχω ισοπεδωσει ολα.
Ανασα του Βορρα
----------------
Μια βαθεια ανασα και ας διωξουμε τις φοβιες μας.Μπορει να φοβομαστε αδικα.Κανεις δεν ξερει.
Μarconi
-----------
Eσυ σιγουρα θα τον καλοπιασεις τον ακατανομαστο με τις ραδιοφωνικες σου εκπομπες.Μεταβολη και θα εξαφανισθει.
Ετσι ελεγα και εγω.Καποιος λογος υπαρχει που βρεθηκα στην Κρητη .Καποιο σχεδιο μου ετοιμασαν οι επουρανιοι.Τωρα ειμαι στην φαση διαπραγματευσεων με το μυαλο μου και την ψυχη μου.
toulaxiston esy epsaxes gia na to vreis :o) alloi kataligoun se symperasmata xoris prospatheia...
Πιθανον να ειναι καλυτερα ετσι,χωρις προσπαθεια.Καταληγεις πιο γρηγορα και δεν σε καταπονουν τα ερωτηματικα.
good job πρασσινο λικερακι
-ειναι η πρωτη σκεψη που μου ηρθε στο μυαλο διαβαζοντας σε-
δεν νομιζω οτι αμα δεν υπαρχει κατι μετα το θανατο χανεται η ομορφια της ζωης
ισως μεγαλωνει κιολας θα ελεγα
!
οσο για τα γηρατια να δεις πως λειτουργει το δικο μου μυαλο και ενω δεν μπορω να με δω σε πεντε χρονια απο τωρα με βλεπω γιαγια με ρυτιδες αλλα σικατη (!) να μιλαω με τα εγκονια μου και να ανταλλασουμε γνωσεις
θελω να γινω σοφη!
με την εννοια να μπορω να ανταπεξερχομαι οσο γινεται καλυτερα στς καταστασεις, πραγμα που προυποθετει να εχω καλη αντιληψη και κριση τους.
ανυπομονω!
Οι απαντησεςι, ειναι μεσα μας..
Ακου τη ψυχη σου .........
Mαρια λεμονατη
---------------
Θα πρεπει να ειμαστε ευγνωμονες σε τουτη την ζωη ετσι οπως μας δωθηκε.Τα μετα, ας μεινουν καλυτερα .
Δεν σε βλεπω να εχεις ρυτιδες.Η επιστημη εχει προχωρησει.Οποτε απο Μαρια λεμονατη θα γινεις η Μαρια με τους λεμονανθους.
Kaveire
-----------
Eτσι κανω.Ακουω τι μου λεει η ψυχη μου.
Λικέρ μου έχεις επηρεαστεί από την συνολική μιζέρια που καταπλακώνει όλους μας τον τελευταίο καιρό, γιαυτό ίσως έγινες, όπως λες, ισοπεδωτική.
Καλό βράδυ!
Tσοτσος
---------
Για να ειμαι ειλικρινης περασα και απο ενα σταδιο μηδενισμου.Ολα για μενα ηταν ματαια.Δεν υπηρχε νοημα σε τιποτα.Πολλες φορες λειτουργουσα σαν ενα ρομποτ.Τελος παντων.Κατεληξα στο συμπερασμα οτι οσο το ψαχνεις, τοσο δεν βρισκεις ακρη.
Καλο βραδυ και απο εμενα.
με τρομάζουν ακριβώς τα ίδια πράγματα. η ζωή δεν είναι ποτέ αρκετή. πώς να χωρέσεις τα νιάτα σε 15 χρόνια??? (μετράω ηλικία 15-30) να κλείσεις την ζωή σ' ένα μπουκάλι?!
Οselaki
-----------
Δεν τελειωνουν τα νιατα στην ηλικια των 30.Ισα ισα εχεις πολυ μεγαλη διαθεση για ζωη, απο εκει και μετα.
Τοτε ξεκιναει ενα απο τα πιο ομορφα κομματια της ζωης μας.
Μην σκεφτεσαι τιποτα απο αυτα εσυ.
Γι αυτά τα ζητήματα δεν υπάρχουν απαντήσεις υπάρχουν επιλογές. Που μας οδηγούν σε αρμονία με τον εαυτό μας και τους συνανθρώπους μας η σε εγκλήματα
Ηλιογραφε
------------
Ετσι ειναι.Δεν μπορει κανεις να μας απαντησει με σιγουρια.Ας μην φτανομε στα ακρα .
'το μηδέν θα κάνω κύκλο
και 'κεί μέσα θα χορεύω'...
έτσι είναι...
όλα στην ζωή, κύκλοι...
συνεχόμενοι, αδιάλληπτοι και ισχυροί...
και θέλει δύναμη το να είσαι ελεύθερος...
την καλημέρα μου...
Δεν ξέρω αν φοβάμαι τα γηρατειά ή μάλλον ό,τι αυτό συνεπάγεται.Έχω την αμυδρή υποψία ότι στη σημερινή εποχή,είναι κατόρθωμα να γεράσει κανείς(τον προλαβαίνουν άλλα).Μπορεί όμως αυτό να είναι η κρυφή μου ελπίδα,από δειλία απέναντι στο γήρας.Ποιος ξέρει.
Καλή Κυριακή.
Γιωργο
----------
Οπως εχουν ανακαλυψει οι επιστημονες οτι η γεωμετρια του συμπαντος ειναι μαλλον επιπεδη ετσι νομιζω και η ζωη μας κυλαει σε μια ευθεια γραμμη.
Ολα θα πανε καλα
------------------
Θα φθασουμε αισιως μεχρι τα γηρατεια και πιστευω οτι ολα θα πανε καλα.
Πόσο δίκιο έχεις!
Ποτέ δεν πίστεψα στο "μετά". Πολύ θα το ήθελα αλλά δεν έχω απολύτως τίποτα από το οποίο να μπορώ να πιαστώ. Πάντα άκουγα με έκπληξη αυτούς που πίστευαν. Έκπληξη και λίγη ζήλια.
Καλά να είσαι.
«Τό 'γραψε» κι ο γείτονάς σου ο Καζαντζάκης...
Και άλλοι πρίν και μετά απ' αυτόν...
Μού άρεσες. Θα ξανάρθω.
Έρρωσθε!
Adaeus
--------
Για να δουμε.Παντως θα σας ενημερωσω για το τι θα συναντησω.
Helorus
----------
To κενο ειναι πανισχυρο γιατι περιεχει το Παν.
Ατρευς
----------
Καλως ορισες.
Σε ευχαριστω για την επισκεψη.
Αυτα που σκεφτομαι τωρα ,νομιζω με κανουν να αποδεχομαι πιο ευκολα τον θανατο ,τον χαμο καποιου αγαπημενου ακομα και του εαυτου μου.
Απεφευγα να ταξιδευω ,μηπως και συμβει κατι.Καθαρα εγωιστικο.Τωρα δεν με πειραζει για τιποτα.
Mια καλησπέρα λικεράκι μου:))
Ολα καλά??? Τελικά νομίζω ότι φταίει ο χειμώνας και το κρύο που μας μελαγχολεί.
Κάτσε να ρθει το καλοκαιράκι (αργεί κι αυτό το αθεόφοβο), να δεις τι θετικές σκέψεις θα κάνεις:)
Ελενα
----------
Καλησπερα και απο εμενα.Ολα καλα.
Μαλλον το κρυο εχει παγωσει και το μυαλο μας.Περιμενω πως και πως να δω μια ζεστη μερα.Αυτες τις ημερες η κακοκαιρια κοντευει να παρει το σπιτι
μας.Βλεπεις κοντα στην θαλασσα.
λικεράκι μου μην κάνεις τέτοιες σκέψεις ... όλα αυτά μου φαίνονται τόσο μακρινά....
ασε που ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πως θα γεράσω... είμαι σίγουρη πως δεν θα ζήσω τόσο πολύ....
όμως όταν η ζωή γίνεται αφόρητη ο θάνατος είναι μια παρηγοριά ....
θα πω κάτι ίσως λίγο πεσσιμιστικό αλλά ο Michel de Montaigne στην Απολόγία του Ρεμόν Σεμπον έγραφε πως "ο φόβος του θανατου κι όχι η επιθυμία για ζωή κρατάει τον ανόητο δεμένο στο κορμί του"...
όλα μου φαίνονται λοιπον πολυ σχετικα ....
σε φιλώ γλυκά
_Κυβέλη_
καλημερα λικερακι και απο μενα.
ειπα να καταθεσω και γω την ταπεινη μου αποψη.
το αγνωστο παντα μας φοβιζει γιατι η ασφαλεια μας δινεται οταν ξερουμε τι μας συμβαινει και πως θα το διαχειριστουμε.
γιαυτο μας φοβιζει και ο θανατος και το τι υπαρχει μετα. γιατι ξεφευγει απο τον ελεγχο της καταστασης.
αλλα ποιος μας λεει πως αυτη εδω η ζωη δεν ειναι ενα γρηγορο περασμα για κατι αλλο διαφορετικο και καλυτερο?!
εγω ξεκινησα το τελευταιο βιβλιο του Ιρβιν Γιαλοβ που διαπραγματευεται το θανατο, αλλα το εχω ψιλοπαραμελησει. μαλλον δεν ειμαι σε φαση να το διαβασω.
καλη σου μερα λικερακι και καλα να περνας στα πανεμορφα Χανια. απο τους λατρεμενους τοπους μου.
Kυβελη
-----------
Εισαι τοσο ματοσο μικρη ηλικιακα που φυσικα δεν πρεπει να σκεφτεσαι τιποτα απο αυτα που εμεις οι λιγο ,λεω οι λιγο μεγαλυτεροι σκεφτομαστε.
Εχεις απολυτο δικιο σε αυτο που λες οτι ο φοβος του θανατου μας κραταει δεσμιους .Μας μπλοκαρει την διαθεση για ζωη.
Σε ευχαριστω για τα λογια σου.
Αλικη
---------
Σε ευχαριστω για την επισκεψη.Δυστυχως τιποτα δεν ξερομε, και το αγνωστο μας κανει να στριφογυριζει το μυαλο μας.
Να περνας παντα ομορφα και να απολαμβανεις την ζωη.Αυτο ειναι νομιζω το πιο σημαντικο.
Μικρός μετά το θάνατο της γιαγιάς μου φοβόμουν το μεγάλωμα και τα γηρατιά και το θάνατο λόγω της παρέλευσης του χρόνου. Δεν ξέρω τι υπάρχει μετά, κάτι όμως πρέπει να γίνεται η ψυχή.. Λέω εγω τώρα
γλυκό λικεράκι
βάλε στο μικρό κρυστάλινο ποτήρι λίγο ποτό και κερασέ μας, γιατί ο χρόνος είναι με το μέρος μας. 29 μέρες και θα χαμογελάμε πάλι!
Απίστευτο ανοιγμα ψυχης..
δεν ξερω τι γινεται μετα το θανατο κανεις μας δεν ξερει..
Μονο αυτο το τωρα εχουμε .. και αυτο αν μας ανηκει δηλαδη..
Ολα ειναι αβεβαια..
..και νομιζω μονο το οτι δεν ξερουμε τι ακολουθει μετα το θανατο ειναι μια μεγαλη αποδειξη οτι υπαρχει τεραστια αδικια.
Ενιγουει τη καλησπερα μου.
Ψιλοεπεσα.. :(
Δημοσίευση σχολίου