Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2007

1900 O μεγαλος πιανιστας.

Μετα απο προσκληση του Vagnes,να σας γραψω για ενα αγαπημενο μου βιβλιο.Ειναι ο 1900 του Αlessandro Baricco.Eχει γυριστει και ταινια απο τον Τζουζεπε Τορνατορε.Με συγκινει παντα οταν το διαβαζω,και το εχω καταχωρησει σε μια πολυ ζεστη γωνια της καρδιας μου.
Θα σας πω λιγα λογια για την υποθεση και μετα το αποσπασμα εκεινο για το οποιο αισθανομαι μια απιστευτη τρυφεροτητα.
Το Βιρτζινιαν ηταν ενα ατμοπλοιο.Στα χρονια του μεσοπολεμου ταξιδευε αναμεσα στη Ευρωπη και την Αμερικη.Οι επιβατες του ηταν εκατομυριουχοι,μεταναστες ,εργατες.Στο πλοιο αυτο καθε βραδυ εμφανιζοταν ενας εξαιρετικος πιανιστας που επαιζε μια απιστευτη μουσικη.Την μουσικη του Ωκεανου.Γεννηθηκε μεσα σε αυτο το καραβι.Τον μεγαλωσαν οι θερμαστες και ποτε μα ποτε δεν κατεβηκε απο το πλοιο.Δεν ειχε πατησει ποτε σε στερια.Οταν το καραβι σταματησε πια τα ταξιδια ,ηταν παλιο οποτε επρεπε να ανατιναχθει,ο 1900 αρνηθηκε να κατεβει μενοντας πιστος σε αυτον τον δικο του κοσμο.Εφυγε μαζι με την δυναμιτιδα και τα συντριμια του Βιρτζινιαν.
Γνωριζοντας λοιπον μια κοπελλα μεταναστρια σε ενα απο τα ταξιδια ,την ερωτευθηκε.Η κοπελλα θα κατεβαινε Νεα -Υορκη.
Αποφασιζει να την ακολουθησει .Ομως δεν εχει πατησει ποτε σε στερια και δεν ξερει πως ειναι. Δισταζει .Γυριζει πισω στο γνωριμο του μερος.Η κοπελλα φευγει.Εκεινος αναρωτιεται,
ποσο ομορφα ηταν ολα πανω στην σκαλα,ολα ...κι εγω ημουνα σπουδαιος με εκεινο το παλτο ,και το γαλαζιο μου καπελλο.Ηταν σιγουρο θα κατεβαινα,κανενα προβλημα δεν υπηρχε...
Πρωτο σκαλοπατι ,δευτερο σκαλοπατι,τριτο .....
Δεν ειναι αυτο που ειδα που με σταματησε...
Ειναι αυτο που δεν ειδα...
Το καταλαβαινετε;Ειναι αυτο που δεν ειδα....το αναζητησα μα δεν υπηρχε,σε ολη εκεινη την ατελειωτη πολη ,υπηρχαν τα παντα,εκτος....
Ολα υπηρχαν..
Το μονο που δεν υπηρχε ηταν ενα τελος.
Εκεινο που δεν ειδα ηταν που τελειωναν ολα αυτα.
Το τελος του κοσμου.
Ολο εκεινο τον κοσμο απο πανω σας ,που δεν ξερετε καν που τελειωνει.
Και ποσος ειναι.
Εγω γεννηθηκα πανω σε αυτο το πλοιο.Κι απο εδω περνουσε ο κοσμος ,αλλα δυο χιλιαδες ατομα τη φορα.Κι εδω εβλεπες επιθυμιες ,οχι ομως περισσοτερες απο οσες χωρουσαν αναμεσα σε μια πλωρη και σε μια πρυμνη.Ετσι εμαθα εγω.Οσο για τη γη ,αυτη ειναι ενα καραβι πολυ μεγαλο για μενα.Ειναι ενα ταξιδι πολυ μακρυ.Ειναι μια γυναικα πολυ ομορφη .Ειναι ενα αρωμα πολυ δυνατο.Ειναι μια μουσικη.Με συγχωρειτε .Αλλα δεν θα κατεβω.Αφηστε με να γυρισω πισω στο καραβι ξανα και για παντα.Καθε βημα μια επιθυμια που της ελεγα αντιο.
Φυγαδευσα την ζωη μου μακρια απο τις επιθυμιες μου.


Αυτο φιλοι μου ειναι ενα αποσπασμα απο το βιβλιο.
Καλο βραδυ και σε ολους ευχομαι ενα μηνα υπεροχο, με πολυ γλυκες στιγμες.

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2007

Προσκληση.

Με καλεσε η Δεσποινα να σας πω πια ειναι τα αγαπημενα μου καθημερινα και απαραιτητα αντικειμενα.Αυτο το καλεσμα ,ειναι αληθεια δεν το γνωριζω.Ουτε με τις κουπες των ροφηματων.Στο μονο καλεσμα με κουπες αλλα γεματες κρασι ,ηταν σε γιορτη που υπηρχε παρεα απο Ρεθυμνο.Ο ενας καλουσε τον αλλο με γεματες κουπες κρασι,ωσπου ολοι εγιναν τυφλα και τερμα τα καλεσματα.
Η αληθεια ειναι οτι δεν συνδεομαι με τα αντικειμενα.Τα αγαπαω για οσο καιρο υπαρξουν διπλα μου.Αν θελεις κατι και μου το ζητησεις,θα σου το δωσω.Κοσμημα ,ρουχο,κολωνια, η κατι απο το σπιτι.Καποιες φορες δινω πραγματα που ανηκουν στους συγκατοικουντες,αν το καταλαβουν φυσικα γινεται χαμος.
Αγαπημενα ειναι για μενα τα βιβλια μου.Δεν τα δανειζω ,διοτι σημειωνω.Δεν θελω να διαβασουν τις σκεψεις μου.Εχω πολλους σελιδοδεικτες,ενα κουτι γεματο με καρτες με ωραιες εικονες για την αλληλογραφια μου.και τα ημερολογια μου.Γραφω τις σκεψεις μου απο το 1989.Ειναι ενας τροπος επικοινωνιας σε στιγμες χαρουμενες, μοναχικες ,στεναχωρεμενες.
Αγαπημενη ειναι μια καρφιτσα ,ξυλινη με λουλουδακια γαλαζια,την οποια αγορασα απο την παλια πολη της Στοκχολμης πριν πολλα χρονια.Ειχα τα τελευταια μου χρηματα,θα εφευγα την επομενη.Συναντησα ενα πλανοδιο μικροπωλητη με χειροποιητες καρφιτσες .Τα χρηματα μου εφθαναν να φαω ενα σαντουιτσ η να την αγορασω.Το σκεφτηκα ειναι η αληθεια μια και πεινουσα.Τελικα με συγκινησαν τα γαλαζια λουλουδια .Αγαπημενα και τα κοχυλια μου ,απο ολες τις θαλασσες που κολυμπω.
Παρα πολλα ντενεκεδενια κουτια ,αραδιασμενα στην κουζινα μου και μικρα μπουκαλακια, αλλα ζωγραφισμενα ,αλλα σκετο γυαλι.
Τωρα τα καθημερινα μου αντικειμενα .
Κινητο δεν εχω το απεχθανομαι.Γυαλια πρεσβυωπιας,που μια ζωη δεν θυμαμαι που τα εχω αφησει.Γυαλια ηλιου,τα καλυντικα μου ,τα κασκολ για τον χειμωνα και παντα στην τσαντα μου καραμελες Ηalls.
Δεν εχω την δυνατοτητα να σας δειξω κατι απο ολα αυτα,λογω ασχετοσυνης.
Πιστευω να σας τα περιεγραψα αναλυτικα.Ευχαριστω την Δεσποινα για την προσκληση και ευχομαι σε ολους καλο βραδυ.

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2007

Mια αγγελια

Στην τοπικη εφημεριδα υπηρχε αυτη η αγγελια.
///Αλογο πανεμορφο ,πωλειται ολοκληρωμενο, πολυχρωμο (μελι,ασπρο,μαυρο,γαλαζια ματια) με μακρυ πολυχρωμη χαιτη,πολυ ηρεμο με ταπεραμεντο,καταλληλο για ιππασια,για ντεκορ σε τουριστικες μοναδες η σε βιλλες, ηλικιας 5 ετων ,ημερ γενεθλιων 22-07-2002 ,για μερακληδες με διαβατηριο κτηνιατρικης υπηρεσιας.
πληρ.τηλ..................
Καλο Σαββατοκυριακο σε ολους.

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2007

Eνα πολυ απλο Σαββατοκυριακο.

Σαββατοκυριακο με βροχη.Εφθασε και εδω.Μουνταδα λοιπον στον οριζοντα μα και στην ψυχη μου.Ειπα λοιπον για να απαλυνω λιγο την συννεφια,να επισκεφθω τον κινηματογραφο.Μου αρεσει η διαδικασια.Ουρα στο ταμειο για το εισιτηριο,η μυρωδια του ποπ κορν ,μενω βεβαια μονο στην μυρωδια,μεγαλη οθονη ,ωραιες αιθουσες.Για το Σαββατο επελεξα την ρομαντικη και τρυφερη ταινια //Ερωτευμενη Τζεην//αναφερεται στη βρετανη συγγραφεα Τζεην Οστιν και τον ανεκπληρωτο ερωτα της με ενα Ιρλανδο ανερχομενο δικηγορο.Αερας εποχης του 1795.Η εξοχη της Αγγλιας με τα πανεμορφα λουλουδια,την φυση την ατμοσφαιρα.Ομορφες εικονες,γλυκες.Φευγεις αλλα η ψυχη σου ,μεσα σε μια αμαξα ταξιδευει σε αυτη την εποχη.
Για την Κυριακη,κατι πιο αναλαφρο.Ετσι για να υποδεχθουμε την εβδομαδα με καλυτερο ματι και διαθεση.Την Κυριακη την μισουσα απο το σχολειο.Οποτε ενα μιουζικαλ θα ηταν οτι επρεπε.
//Ηairspray// 1962 στην Βαλτιμορη,και το ονειρο της ευτραφους πρωταγωνιστριας να εμφανισθει στο πιο ιν χορευτικο σοου της τηλεορασης.Χορος ,μουσικη,χαρουμενες εικονες και ενα τεραστιο χαμογελο στο πρωσοπο των θεατων για το τελος.
Αυτα ηταν τα ταξιδια μου για το Σαββατοκυριακο.Λιγη ψυχρουλα παραπανω αυτο το βραδυ.Σας καληνυχτιζω με ενα τσαι απο βοτανα μαζεμενα απο τα βουνα της Κρητης.Μαλοτυρα ,φασκομυλο,δικταμο η ερωντα και ματζουρανα.Αν θελετε να το γλυκανετε βαλτε λιγο θυμαρισιο μελι.Θα εχετε ενα γαληνιο υπνο και τα ονειρα σας θα ειναι πιο ζεστα και πιο ηρεμα.

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2007

Ετσι χωρις τιτλο!!!

Ενα ημερολογιο ,που αντι για πολυχρωμα μολυβια γραφεται με πληκτρα.Κειμενα με σκεψεις απλες , με αναζητησεις , με ερωτηματικα .Τα κειμενα μου πολυ απλα.Τους λειπει ,το χρωμα ,η εικονα ,η μουσικη.Λογια γραμενα σε μια οθονη .Ουτε τον τονο δεν μπορω να βαλω ,την εχει παιξει το πληκτρο.Θα μπορουσαν να στολιστουν με χιλιαδες εικονες που εχω μαζεψει,απο περιοδικα, εφημεριδες,καρτουλες ,σελιδοδεικτες .Θα μπορουσα να σας στειλω και εγω την μουσικη που λατρευω.Το ραδιο δεν σταματα να παιζει. Δεν πιστευα οτι θα απαντουσατε σε καποιον που μονο λογια σας προσφερει.Η αληθεια ειναι οτι τα βαζω πολλες φορες με τον εαυτο μου ,για αυτη μου την αδιαφορια να περασω ηλεκτρονικες πληροφοριες στον εγκεφαλο μου.Καποια στιγμη πιστευω να τα καταφερω,αν μεχρι τοτε αν δεν με βαρεθητε ,θα χαιρομαι να σας κερναω λικερακι.
Καλο σας βραδυ φιλοι μου.

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2007

O Αποχαιρετισμος του Γκαμπριελ

//Αν για μια στιγμη ο Θεος ξεχνουσε οτι ειμαι μια μαριονετα απο κουρελια και μου χαριζε ενα κομματι ζωης,πιθανοτατα δεν θα ελεγα ολα οσα σκεφτομαι ,αλλα σιγουρα θα σκεφτομουν ολα οσα λεω.Θα εδινα αξια στα πραγματα οχι γι αυτο που κοστιζουν,αλλα γι αυτο που σημαινουν.
Θα κοιμομουν λιγο,θα ονειρευομουν περισσοτερο.Καταλαβαινω πως καθε λεπτο που κλεινομε τα ματια χανομε 60 δευτερολεπτα φως.Θα περπατουσα εκει που οι αλλοι σταματουν,θα ξυπναγα εκει που οι αλλοι κοιμουνται,θα ακουγα εκει που οι αλλοι μιλουνκαι ποσο θα απολαμβανα ενα νοστιμο παγωτο σοκολατα.
Αν ο Θ εος μου χαριζε ενα κομματι ζωης θα ντυνομουν απλα και θα γδυνομουν στον ηλιο αφηνοντας ξεσκεπο οχι μονο το σωμα μου αλλα και την ψυχη μου.Θεε μου αν ειχα καρδια θα εγραφα για την αντιπαθεια μου στον παγο,θα περιμενα να βγει ο ηλιος ,θα ζωγραφιζαγια τα αστερια ενα ποιημα και ενα τραγουδι.Θα ηταν η σερενατα που θα χαριζα στην σεληνη.Θα ποτιζα με τα δακρυα μου τα τριανταφυλλα για να νιωσω τον πονο απο τα αγκαθια τους και το σαρκωδες φιλι απο τα πεταλλα τους.Θεε μου αν ειχα ενα κομματι ζωης δεν θα αφηνα να περασει ουτε μια μερα χωρις να πω στον κοσμο οτι τον αγαπαω.Θα επειθα καθε γυναικα η ανδρα οτι ειναι οι αγαπημενοι μου και θα ζουσα ερωτευμενος με τον ερωτα.Σε ενα παιδι θα εδινα φτερα ,αλλα θα το αφηνα μονο του να μαθει να πεταει.Τοσα πραγματα εχω μαθει απο εσας τους ανθρωπους ,εμαθα πως ολος ο κοσμος θελει να ζει στην κορυφη του βουνου,χωρις να ξερει πως η αληθινη ευτυχια ερχεται οταν ανεβαινεις την πλαγια.Εμαθα πως ενας ανθρωπος τοτε μονο εχει το δικαιωμα να κοιταει τον αλλο απο ψηλα οταν προκειται να τον βοηθησει να σηκωθει.Ειναι τοσα τα πραγματα που μπορεσα να μαθω απο εσας,αλλα πραγματικα δεν θα μου χρησιμευσουν πολυ,γιατι οταν θα με κλεισουν μεσα σε εκεινο το κουτι δυστυχως θα εχω πεθανει.
Gabriel Garsia Markes.
Ισως να το εχετε διαβασει,διοτι το δημοσιευσε ο ιδιος στο Ιnternet το 2000 ,μαθαινοντας οτι εχει καρκινο.Ειναι το τελευταιο του κειμενο.
Καλο Σαββατοκυριακο σε ολους
Να περνατε υπεροχα,αγαπημενα ,ονειρεμενα.