O Αποχαιρετισμος του Γκαμπριελ

//Αν για μια στιγμη ο Θεος ξεχνουσε οτι ειμαι μια μαριονετα απο κουρελια και μου χαριζε ενα κομματι ζωης,πιθανοτατα δεν θα ελεγα ολα οσα σκεφτομαι ,αλλα σιγουρα θα σκεφτομουν ολα οσα λεω.Θα εδινα αξια στα πραγματα οχι γι αυτο που κοστιζουν,αλλα γι αυτο που σημαινουν.
Θα κοιμομουν λιγο,θα ονειρευομουν περισσοτερο.Καταλαβαινω πως καθε λεπτο που κλεινομε τα ματια χανομε 60 δευτερολεπτα φως.Θα περπατουσα εκει που οι αλλοι σταματουν,θα ξυπναγα εκει που οι αλλοι κοιμουνται,θα ακουγα εκει που οι αλλοι μιλουνκαι ποσο θα απολαμβανα ενα νοστιμο παγωτο σοκολατα.
Αν ο Θ εος μου χαριζε ενα κομματι ζωης θα ντυνομουν απλα και θα γδυνομουν στον ηλιο αφηνοντας ξεσκεπο οχι μονο το σωμα μου αλλα και την ψυχη μου.Θεε μου αν ειχα καρδια θα εγραφα για την αντιπαθεια μου στον παγο,θα περιμενα να βγει ο ηλιος ,θα ζωγραφιζαγια τα αστερια ενα ποιημα και ενα τραγουδι.Θα ηταν η σερενατα που θα χαριζα στην σεληνη.Θα ποτιζα με τα δακρυα μου τα τριανταφυλλα για να νιωσω τον πονο απο τα αγκαθια τους και το σαρκωδες φιλι απο τα πεταλλα τους.Θεε μου αν ειχα ενα κομματι ζωης δεν θα αφηνα να περασει ουτε μια μερα χωρις να πω στον κοσμο οτι τον αγαπαω.Θα επειθα καθε γυναικα η ανδρα οτι ειναι οι αγαπημενοι μου και θα ζουσα ερωτευμενος με τον ερωτα.Σε ενα παιδι θα εδινα φτερα ,αλλα θα το αφηνα μονο του να μαθει να πεταει.Τοσα πραγματα εχω μαθει απο εσας τους ανθρωπους ,εμαθα πως ολος ο κοσμος θελει να ζει στην κορυφη του βουνου,χωρις να ξερει πως η αληθινη ευτυχια ερχεται οταν ανεβαινεις την πλαγια.Εμαθα πως ενας ανθρωπος τοτε μονο εχει το δικαιωμα να κοιταει τον αλλο απο ψηλα οταν προκειται να τον βοηθησει να σηκωθει.Ειναι τοσα τα πραγματα που μπορεσα να μαθω απο εσας,αλλα πραγματικα δεν θα μου χρησιμευσουν πολυ,γιατι οταν θα με κλεισουν μεσα σε εκεινο το κουτι δυστυχως θα εχω πεθανει.
Gabriel Garsia Markes.
Ισως να το εχετε διαβασει,διοτι το δημοσιευσε ο ιδιος στο Ιnternet το 2000 ,μαθαινοντας οτι εχει καρκινο.Ειναι το τελευταιο του κειμενο.
Καλο Σαββατοκυριακο σε ολους
Να περνατε υπεροχα,αγαπημενα ,ονειρεμενα.