Αγαπημενοι μου φιλοι Καλημερα
Οπως σας εχω πει ,ειμαι ολιγον ημερων σε αυτον τον τροπο επικοινωνιας.Αυτο που κυριολεκτικα με εκπλησει ολες αυτες τις ημερες ,ειναι η απιστευτη τρυφεροτητα που υπαρχει σε σας φιλοι μου.Ψυχες με ποιοτητα,ζεστασια ,φαντασια,ωραια αισθηματα.Ομως ολα αυτα σε ενα κουτι.Σε ενα αψυχο κουτι.Γιατι οχι στην καθημερινοτητα μας .Τι ομορφο θαηταν ,αν ο χωρος δουλεια μας θα ειχε ολες αυτες τις καταπληκτικες εικονες που εχετε στο κουτι.Στον πινακα ανακοινωσεων καθε μερα θα γραφαμε κατι .Ποιηματα, κειμενα ωραια ,φωτογραφιες σκεψεις, θα ηταν το κουτι μας .Δεν νομιζετε οτι θα νιωθαμε υπεροχα .Στο σπιτι μας αν εφαρμοζαμε εναν αλλο τροπο μεταχοιρησης των συγκατοικουντων .Καρτουλες η σχεδιασμενα λουλουδια σε χαρτι ,ας μην κοβαμε τα αληθινα ,μικρα πραγματακια οπως ενα κοχυλι απο την θαλασσα,αν αρωματιζαμε την ατμοσφαιρα με γλυκιες γευσεις δεν θα ηταν ολα υπεροχα.
Γιατι αφηνομε ολο αυτο το συστημα να μας κυριευση.Ας προσπαθησομε ολοι επιτελους.Ας ανοιξουν τα αδιεξοδα της καρδια μας ,ας ορμησομε με λαχταρα να γευθουμε καλυτερες
ημερες .Πριν λιγο ,περασε εξω απο το σπιτι μου ενα αυτοκινητο ,οπου ο οδηγος τραγουδουσε τον Figaroτοσο δυνατα και με τοσο παθος που σκεφθηκα να μια καινουργια αρχη.Μεχρι βεβαια να εξελιχθουμε τον φανταζεστε σε κοκκινο φαναρι.
Αυτα φιλοι μου και επειδη ειναι πρωι ακομα για κερασμα λικερ σας στελνω ενα τριανταφυλενιο λουκουμακι με μπολικο αμυγδαλο και ενα πανεμορφο κοχυλακι απο την θαλασσα διπλα στο σπιτι μου.Καλημερα σε ολους
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
16 σχόλια:
Πράγματι θα ήταν όλα τόσο καλύτερα αν γινόταν όπως τα γράφεις, αλλά...
Θάλασσα δίπλα στο σπίτι;!
Να πω πόσο ζηλεύω;
ΥΓ:Στις ρυθμίσεις σου δεν επιτρέπεις σχόλια εκτός blogspot.
Γι αυτό σχολιάζω μέσω του πρώην μου μπλογκ, το οποίο παραπέμπει στο καινούριο του wordpress.
Πράσινο Λικεράκι καλησπέρα!
Κατ' αρχήν να σε ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια.
Το σημερινό σου post μιλάει για την ανθρώπινη διάσταση του ενεργού πολίτη.
Του ανθρώπου που παθιάζεται μ' αυτό που κάνει, που αγαπάει, ερωτεύεται, νιώθει και εκφράζεται. Ναι θα ήταν το δίχως άλλο ωραίο αν όλη αυτή η τρυφερότητα έβγαινε στην καθημερινότητα μας, απευθείας στον άνθρωπο και όχι μέσω πληκτρολογίου και οθόνης. Ποιος μας εμποδίζει όμως να είμαστε ο εαυτός μας στην καθημερινή ζωή; Ποιος μας εμποδίζει να είμαστε αληθινές ανθρώπινες οντότητες, πολίτες που ξέρουμε και αντιλαμβανόμαστε την κοινωνική μας διάσταση. Πολλές φορές στερεότυπα και καλούπια που κουβαλάμε μέσα μας. Πολλές φορές συστήματα εξουσίας που μας θέλουν συμπαθητικά ανενεργούς.
Στο χέρι μας είναι ν' αλλάξουμε την κατάσταση.
Όμως μπροστά στο άψυχο κουτί, την οθόνη και το πληκτρολόγιο δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα. Είμαστε εμείς με τον εαυτό μας. Όπως παλιά με το ημερολόγιο. Δεν υπάρχουν προκαταλήψεις, φοβικά σύνδρομα, χοντροί, λεπτοί, μοντέλα, όμορφοι, άσχημοι. Υπάρχουν όμως άνθρωποι με την ωραιότητα της λόξας τους, την γοητεία της τρέλας τους, και την αλήθεια του εαυτού τους.
Πίσω από το άψυχο κουτί βρίσκεται ένα σύμπαν διαδικτυακό, ένα σύμπαν ανήσυχων και ενεργοποιημένων ψυχών που εξομολογούνται με τον προσωπικό τους τρόπο. Πόσο άψυχο είναι το κουτί, όταν οι σκέψεις εξαϋλώνονται σε ενέργεια σε ομορφιά και τρυφερότητα; Το άψυχο κουτί είναι ο καθρέφτης μας. Αν αντέξουμε την όψη του ειδώλου μας, τότε μπορούμε να ανέβουμε στη σκηνή της ζωής και να τραγουδήσουμε Figaro, Στέργιο, Κωνσταντή και την παξιμαδοκλέφτρα, ότι βγάζει η διάθεση μας και η ανάγκη της στιγμής, και ξέρεις κάτι πρέπει να αντέξουμε και πρέπει να βγούμε έξω από τους τοίχους της φυλακής που έχουμε υψώσει ως πιστοί θιασώτες της εσωτερικής μας αλήθειας και της ανθρωπιάς μας. Αγαπητό πράσινο λικέρ, οι σκέψεις σου διαχέονται από τον έναν στον άλλο σαν μικροί χείμαρροι που σμίγουν και γίνονται ποτάμια. Να είσαι πάντα καλά, να τροφοδοτείς με τις μεθυστικές σου ιδιότητες τα κανάλια των ψυχών μας.
Πίσω από αυτό το άψυχο κουτί υπάρχουν ψυχές και δάχτυλα που γράφουν.. βέβαια όλη αυτή η ευγένεια δεν είναι ακριβώς όπως την βλέπεις τώρα.
Υπάρχουν στιγμές που διαφωνείς στιγμές που αυτοσαρκάζεσαι που νοιώθεις μόνος και απλά γράφεις.. για τους δικούς σου λόγους.
Συνέχισε αυτό που κάνεις και σε λίγο καιρό θα καταλάβεις ότι αυτός ο τρόπος επικοινωνίας (blogging) είναι μαγικός.
Καλησπέρα απο μενα..και χαιρομαι που σε βρίσκω ..
Με γλυκανε το λουκουμι που προσφερες με αρμα τριαντάφυλλου..
Να σαι καλα
Ήρθα να σου πω για τα σχόλια.
Έτσι όπως έχεις τη ρύθμιση επιτρέπονται σχόλια μόνο από μέλη του blogspot.
Δηλαδή δεν μπορει να σχολιάσει κάποιος που έχει wordpress ή κάποιο άλλο,ούτε κάποιος που δεν έχει καν μπλογκ.
Επομένως αν θέλεις να επιτρέψεις οποιονδήποτε να σου γράψει, κάνε τα εξής.Κάπου προς τα πάνω στην αρχική σελίδα του μπλογκ σου, γράφει "προσαρμογή". Μπες εκεί και μετά πήγαινε στις "ρυθμίσεις". Θα δεις "Σχόλια". Αφού μπεις εκεί κάπου ρωτάει από ποιούς να επιτρέπονται σχόλια. Επέλεξε "από οποιονδήποτε", αποθήκευσε τη ρύθμιση και είσαι ΟΚ.
OK!!!
ποιός σου είπε ότι δεν είμαστε πολλοί από εμάς και στην ζωή μας έξω από το κουτάκι έτσι;
υπέροχο το κερασμά σου
και οι οδηγίες του amo πολύ σωστές γιατί εγώ έχω wordpress και από εκεί δεν μου επιτρέπει τα σχόλια!
Πολλες ευχαριστιες σε ολους .Πολλες φορες χρειαζεται να ξερεις και κατι παρπανω στην τεχνολογια ,για να μην χανεις φιλους.
Αmo πολυτιμη η βοηθεια σου.
Καλωσόρισες στην μπλογκόσφαιρα!
Είμαι σίγουρος ότι σε λίγο καιρό το άψυχο κουτί, δεν θα σου φαίνεται καθόλου άψυχο...
h .constantinos
Eχεις απολυτο δικιο .Στο σημερινο μου κειμανακι επιβεβαιωνω αυτο που λες.
Πολύ ωραία τα λέτε,αγαπητή μου κυρία,αλλά αυτά δε γίνονται στην πραγματικότητα.Γιατί όλοι στην οθόνη δείχνουν μια εικόνα πρόσχαρη,όμορφη,κουλτουριάρικη,πολυταξιδεμένη,ακομπλεξάριστη,όπως ο καθένας την επιθυμεί.
Και μου θυμίζει τη σχέση των μοναχών με τον Θεό(δε θέλω να βλασφημήσω - μακριά από μένα αυτό).Αλλά όλοι τον λατρεύουν και τον αγαπούν,λένε,αλλά δεν ξέρουμε πώς θα ήταν αν ζούσε ανάμεσά τους,με σάρκα και οστά...Ίσως ατυχής ο παραλληλισμός αλλά θα ήθελα να πω ότι όλα είναι καλά όσο ο Άλλος είναι μακριά μας,είναι κάπου πίσω από την οθόνη και το πιο σύνηθες είναι να μην τον δούμε ποτέ...
Τότε βγάζουμε συνειδητά ή ασυνείδητα εκείνο που θαυμάζουμε αλλά δεν έχουμε,στην προσπάθειά μας να είμαστε,να γίνουμε αρεστοί στον Άλλον,στον Ξένο.
Από τον τρόπο που γράφετε και το πρώτο πληθυντικό που έχει το όμικρον αντί του -ου,π.χ γράφομε,υποθέτω ότι έχετε περάσει τα 60.Μπορεί,πάλι,να κάνω λάθος.Αλλά έτσι μιλάει η μητέρα μου,γι αυτό το αναφέρω.
Να είστε πάντα καλά,τυχαία πέρασα από δω,κοιτάζοντας διάφορα links,είστε τυχερή που ζείτε δίπλα στη θάλασσα.
Σας ευχαριστώ πολύ για το κέρασμα.Μου αρέσουν περισσότερο τα κίτρινα λουκούμια.
Ολα θα πανε καλα,
Σιγουρα ολα θα ειναι ομορφα ,αν το πιστεψομε.Χρησιμοπιω το Ο Αντι του ΟΥ γιατι μου ειναι πιο ωραιο ηχητικα.
Δεν ειμαι 60 ,ειμαι πολυ ,πολυ πιο κατω .Φυσικα δεν εχω την ηλικια σου.
Αρχισα να πιστευω οτι μεσα στο κουτι μπορεις να βγαλεις τον πραγματικο σου ευατο, ολα αυτα που εχεις κρυμεννα και δεν μπορεις να παρουσιασεις στην
καθημερινοτητα σου γιατι τρομαζεις στην κριτικη των διπλανων σου.Αν ηταν ο Θεος διπλα μας με σαρκα και οστα σε βεβαιω, χωρις να ειμαι θρησκεομενη οτι τα πραγματα θα ηταν πολυ καλυτερα.
Δεν μπορουσα να φανταστω οτι ανακαλυπτει καποιος την ηλικια των αλλων απο καποια πραγματακια στο γραψιμο .
Σου ευχομαι καλη σου μερα και σε κερναω λοιπον ενα κιτρινο λοθκοθμακι με γευση απο περγαμοντο.
@prasino liker:
Εντάξει,δεν είμαι και ο αστυνόμος Σαϊνης,πάντως ασχολούμαι πολύ με τη γλώσσα,σχεδόν με διαστροφή,κι ίσως γι αυτό και το πρόσεξα το - ο αντί του -ου.Έχεις πάντως δίκιο ότι ηχεί καλύτερα.
Καλώς σε βρήκα στο σπίτι σου. Αυτά τα λόγια τα έχω πει κι εγώ πράσινο λικέρ. Μακάρι να ήταν έτσι η ζωή μας κι έξω. Σαν ένα μπλογκ εσωτερικό σαν ένα τραγούδι στο μπάνιο ή στο αυτοκίνητο με κλειστά τα παράθυρα...
Βασιλη,
Λες να το προσπαθησομε;
Μακαρι.
...γιατι τα ωραιοτερα πραγματα δεν ειναι πραγματα, ετσι και το 'αψυχο κουτι', ακουμε, διαβαζουμε, μαθαινουμε, προβληματιζομαστε, και απανταμε...
το εμποδιο που χαλαει την καθημερινοτητα μας και μας το επεσημανε και ο θεος, ειναι ο εγωϊσμος μας, δεν 'ακουμε', δεν 'διαβαζουμε, δεν 'μαθαινουμε' δεν 'προβληματιζομαστε',δεν 'αγαπαμε' τα "ξερουμε ολα"
...για να μαθουμε κατι καινουργιο πρεπει να ακουμε οχι να μιλαμε...
...για να διωξουμε τον εγωϊσμο μας πρεπει ν' αγαπησουμε οχι να μας αγαπησουν... (θα γινει κι' αυτο μετα)
Δημοσίευση σχολίου